Wednesday, January 23, 2013
ေန့ရက္မ်ား(၂၀၀၈ မွ ၂၀၁၂)
ကာလတစ္ခုပါဘဲ၊အေတြ့အျကံဳသစ္မ်ားနဲ့ လူ့ဘ၀က ခါးတယ္၊
အေဖၚမြန္ကေတာ့ ရွားတယ္၊
အလုပ္ေတြက မ်ားတယ္၊
တရားေတြ နွလံုးသြင္း ကုန္ဆံုံုးေန့ရက္မ်ား၊
တခ်ို့က ေသဆံုးျကတယ္၊
ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲခြဲခြာ ၊လူ့ဘ၀တိုေတာင္းစြာ
ဒါနဲ့ဘာမ်ားျပန္ရခဲ့ျကပါလဲ၊
ေသဆံုးျခင္းေတြ တစ္ေယာက္မကျကံဳရ ၊
တစ္ခ်ိဳ့ကဆံုးရွံုးနစ္နာ၊
ကုန္ဆံုးေန့ရက္မ်ားစြာအတြက္၊ေပးဆပ္မွဳမ်ားစြာအတြက္၊ ဘာေတြျပန္ရသလဲဟင္၊
တရားေတြအမ်ားျကီးျပျက၊
အင္း........
တကယ့္လူ့ဘ၀ရဲ့တန္ဘိုးက၊
ေလာကဓံ ကေပးတဲ့အေပၚအမ်ားရဲ့အကဲျဖတ္မွဳလား(ခ်မ္းသာ၊ဆင္းရဲ၊ခ်ီးမြမ္းကဲ့ရဲ့၊ေခ်ြရံမ်ား၊ေခ်ြရံနည္း)၊
ဒါေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္တရားအသိကို ေခ်ဖ်က္သလား၊
ေခ်ဖ်က္ေသးတယ္ဆို အဲဒါေတြနဲ့ဘဲ နစ္ေပါ့၊
ဒါေတြကိုဆင္ျခင္ေတြးလို့ ၊တရားအသိမကင္းကြာဘို့ ျကိဳးစားလ်က္ေနပါတယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
မမို
ဒီတစ္ပုဒ္ ရီဒါကေန ဖတ္ျပီးသား
ခုမွ မွတ္ခ်က္ေရးရ/တယ္...။
မေတြ႔တာလဲ ၾကာျပီ ..။
၂၀၀၈ ကေန အေဖာ္မြန္စ ရွားတယ္ ဆိုလို႕ .. ၂၀၀၈ မွာ ညီမ အလုပ္ထြက္လာတာ ဆိုေတာ့ အေဖာ္မြန္က ငါမ်ားလားေပါ့.. ဟီးဟီး
ေဇာ္ဝင္းရွိန္ သီခ်င္း ရိုစီတာမွ မႏွင္းဆီ သို႕ ဆိုတဲ့ သီခ်င္း နားေထာင္မိတိုင္း မျပံဳးပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ပါပဲ .. မမိုဆိုရင္းတန္းလန္း ဟင္းအိုး ထၾကည့္ေတာ့ ခ်ထားခဲ့တဲ့ မိုက္ကို သမီးနဲ႕ ျပည့္စံု ေကာက္ဆိုၾကတယ္ ။ စကားေျပာေနရာမွာ မသိပဲ သံစဥ္ေတြနဲ႕ ရေအာင္ဆိုေနတာေလ .. ဟားဟား
(ကိုညီ့ ေမးလ္နဲ႕ ဝင္ျပီးသား ျပင္ရမွာ ပ်င္းလို႕ :P )
Post a Comment